De typisch inheemse Turkse tulp heeft blaadjes die spits toelopen.
Hij was een periode heel populair in de Ottomaanse tijd en werd niet alleen in de paleistuinen aangeplant, maar ook om zijn schoonheid en perfectie geprezen in gedichten, gebruikt als decoratie op geglazuurde tegels in moskeeën en paleizen, op gewaden van sultans, geschilderd op fruitschalen en ander keramiek. Diverse sultans droegen een tulp op hun tulband.
En niet voor niets hebben de kleine theeglaasjes de vorm van een tulp.
De tulp is de nationale bloem van Turkije. Hij diende ook als inspiratie voor het logo van het Turkse toerisme, van de nationale luchtvaartmaatschappij Turkish Airlines, en van de luchtverkeersleidingstoren van de nieuwe Istanbul Airport die daarmee in 2016 de International Architecture Award won.
De naam tulp is afkomstig van het Perzische woord ‘tulipan’ dat tulband betekent.
De eerste Turkse tulpen werden ruim 400 jaar geleden in Europa geïntroduceerd door Ogier Gisleen van Busbeke, een Vlaamse diplomaat in Istanbul die in dienst was van de Oostenrijkse keizer Ferdinand I. Hij schreef enthousiast over de bloemen die hij in 1551 in het Turkse Edirne had gezien.
De eerste gedocumenteerde exemplaren werden door de Vlaamse arts en botanicus Carolus Clusius geplant in de door hem vanaf 1593 geleide Hortus botanicus in Leiden. Clusius had ze gekregen van Van Busbeke, die deze op zijn beurt van sultan Süleyman I had gekregen. Clusius legde door zijn onderzoek de basis voor de Nederlandse bollenteelt en tulpenveredeling.
Een van de redenen waarom de tulp zo populair werd in het Ottomaanse Rijk is dat de sultans in het silhouet van de bovenkant van de scherpe tulpenblaadjes het Arabische woord voor Allah (God) zagen.
Op 6 mei 2020 overhandigde de Nederlandse Consul generaal in Istanbul, Bart van Bolhuis, afstammelingen van de originele Turkse tulp aan de burgemeester van Istanbul. Daarmee is de Turkse tulp weer thuis.
Ontdek nog veel meer van Istanbul met mijn Wandelgids, die je hier kan bestellen https://bit.ly/2K47UFS
