Van de vele eenvoudige restaurantjes in de wijk Kadıköy, aan de Aziatische kant van Istanbul, is Yıldız Köfte mijn favoriete plek.
Ga van het bronzen beeld van de stier de winkelstraat Bahariye Caddesi in en bij de grote Grieks-orthodoxe kerk Ayia Triada (Heilige Drie-eenheid: God de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest) het straatje rechts in, de dr. Ihsan Ünlüer Sokak.
Ünlüer was gynaecoloog, schreef in de krant Cumhuriyet en hield van opera. Hij was een kleurrijk man en een flamboyante levensgenieter, wiens optimisme en humor aanstekelijk werkten op iedereen die met hem in contact kwam. Het huis waar hij woonde is bijna aan het eind van het naar hem vernoemde straatje, aan de rechterkant.
Aan de linkerkant zie je Yildiz Köfte, een eenvoudig Turks buurtrestaurantje. Ali usta is een van de twee koks. Hij houdt van zijn werk. Dat blijkt uit alles. Met liefde voor het vak en respect voor de ingrediënten is hij zes dagen in de week in de eenvoudige keuken bezig. Van luxe is geen sprake. Hij kookt op vier pitten – waarvan er een op de grond staat – die zijn aangesloten op gasflessen. Er zijn twee kranen en een grote afzuigkap. Hulp heeft hij van een dove medewerker, die alles afwast en opruimt.
Idris bey, de chef kok en mede-eigenaar van de eetgelegenheid, kwam als jongen van 13 uit een Anatolisch gehucht naar Istanbul om te gaan werken in hotels en restaurants. Zijn broer Tahir, die hier in het restaurant de telefonische bestellingen afhandelt en de kassa beheert, was hem een jaar eerder voorgegaan. “De grote stad was een schok”, zegt Idris. “Maar ik wist vanaf het begin dat ik mijn eigen zaak wilde hebben.”
Idris bey roostert de aan spiesen geregen stukjes kip en gehakt boven een smeulend vuur van houtskool voor het oog van de gasten in het restaurant. De keuken achter is het domein van Ali usta. Met yoghurt, bouillon eierdooiers en gedroogde munt maakt hij Yayla Çorbası, een boerensoep uit de bergen.
Ook ‘Türlü’, een vegetarische stoofschotel met winterwortelen, aardappelen, aubergines, courgettes, tomaten en sperziebonen, staat vaak op het menu.
En mijn favoriete linzensoep, Ezogelin Çorbası, van rood-oranje linzen, met rijst, ui, bulgur, knoflook, tomatenpuree en rode pepervlokken.
Hier wordt op een pretentieloze manier gewoon goed gekookt. Traditionele familiegerechten uit moeders pot. En dat wordt in de buurt gewaardeerd. Gemiddeld komen hier zo’n 130 gasten per dag. Onderwijzers, ambtenaren, advocaten, notarissen, vakkenvullers en caissières van de supermarkten. Meestal vaste klanten. Voor minder dan €10,- kun je hier goed lunchen.
Meer ontdekken van mijn Istanbul?
Bestel dan hier mijn Wandelgids:
https://www.odyssee-reisgidsen.nl/gids/wandelen-in-istanbul