Küçük (klein) Amerika noemen Turken hun land wel eens. Veel uit de Amerikaanse cultuur wordt overgenomen. Soms waan ik me weer even in New York waar ik ook correspondent was.
Met Thanksgiving bereidde ik altijd gevulde kalkoen voor een grote groep gasten. Dat doen hier in Istanboel veel Turken ook, maar dan op Oudejaarsavond.
Het is vandaag dan ook extra druk in onze buurtbazaar. Velen slaan allerlei lekkere hapjes in. En de slagers kunnen de kalkoenen niet aangesleept krijgen. Ze hebben de geslachte dieren opzichtig uitgestald, met gedeeltelijk de veren er nog aan. En voor de zekerheid een foto van de uitheemse vogel erbij.
‘Calicut-hoen’, ‘poule dinde’, ‘hindi’, ‘indyk’, en ’turkey’. Allemaal namen voor kalkoen. Uit Nederland, Frankrijk, Turkije, Polen en Engeland.
Allen dachten dat de vogel uit de familie van de hoenderachtigen uit India kwam. Alleen de Engelsen dachten uit Turkije. Ze hadden het allemaal fout. Oorspronkelijk komt de kalkoen namelijk uit Mexico.
Morgen komt er dus bij veel Turkse gezinnen kalkoen op tafel. Niet bij praktiserende, vrome moslims. Die hebben niets met Oud en Nieuw. “Dat is een christelijk feest”, zegt mijn kapper.
Turken met een westerse levensstijl maken er wel een feest van. Een mix van kerstmis en Thanksgiving! Met kadootjes. En kalkoen uit de oven. Heerlijk met Ottomaanse pilav (rijst gefruit in olie en gaar gesmoord met bouillon) en moes van kweeperen. En een mooie fles rode wijn. Ik wens iedereen alvast Mutlu Yıllar – Gelukkig Nieuwjaar!