Echte appelthee? In de Kruidenbazaar
Een van mijn favoriete plekjes in Istanbul is de thee/waterpijptuin naast de Corlulu Ali Pasa Cami in Fatih. Je gaat naar binnen door een klein poortje langs de bakken met gloeiende kolen en komt dan in een achteraf hofje waar ze verrukkelijke appelthee schenken.
Die appelthee is niet de appelthee die ze aan de toeristen verkopen in de omliggende winkeltjes in Sultanahmet en Fatih. Na zes verkeerde pakjes chemische, mierzoete thee had ik eindelijk een behulpzame ober die me het geheim verklapte. De cafés en restaurants kochten de appelthee in de kruidenbazaar in Eminönü. Natuurlijk! Waarom had ik dat zelf niet bedacht?! Op naar de kruidenbazaar!
De kruidenbazaar is een leuke bazaar maar niet één van mijn favorieten omdat ze erg toeristisch is. Even rustig kijken is er vaak niet bij. In de kruidenbazaar liep ik Ucuzcular Baharat in, een zaak die er rustig uitzag en waarvan de verkopers niet al te opdringerig waren. Omdat uit mijn Turks al snel bleek dat ik een buitenlander was, werd ik doorverwezen naar de eigenaresse Bilge die me in het Engels te woord stond. Zij liet me de appelthee proeven die ik zocht. Tja, het kwam wel in de buurt maar toch nog niet helemaal… Bilge liet zich niet uit het veld slaan en voegde een hibiscusbloem toe aan mijn appelthee en roerde deze door met een kaneelstokje. Zo, zei ze, dit is wat ik maak wanneer ik gasten heb. De thee was verrukkelijk!
Terwijl zij de appelthee, hibiscus en kaneel inpakte, vertelde ze over haar zaak. Het was opmerkelijk dat ik nog nooit van haar had gehoord want ze was toch best bekend bij expats. Bescheidenheid is een typisch Nederlandse deugd. In Turkije moet je je bekendheid vooral etaleren. Die bekendheid had ze niet voor niks verworven, bleek wel.
Ze gaf kruidenworkshops en ik kreeg bij hoge uitzondering een privé kruidenworkshop: op een kaartje kon ik aangeven wat ik van een kruid vond. Ze liet me van alles proeven. De ene kruidenmix nog beter dan de ander. En of ik nog zo’n kopje appelthee wilde?
Ruim een uur later en drie kopjes thee verder had ik een volle tas met kruiden. Maar terwijl we afrekenden, viel mijn oog op allerlei flessen met natuurlijke parfums achter de toonbank. Nieuwsgierig geworden en inmiddels gewend aan de vrijblijvendheid van Bilge, streek ze een parfum op mijn huid. In eerste instantie een nogal overweldigende geur maar na een minuut of wat, was het een heerlijke lucht. Een lucht waarvan ik me voorstelde dat een vrouw in de harem van één van de sultans die gebruikt zou kunnen hebben. Nou vooruit, ook daar maar een klein flesje van.
Zo liep ik met een volle tas naar buiten in een heerlijke walm de kruidenbazaar weer uit, terwijl ik alleen voor wat appelthee kwam. Dezelfde avond mailde Bilge me nog een boekje met recepten waarin ik de kruiden kon gebruiken. Dus mocht je ooit verdwaald zijn in de kruidenbazaar of even niet goed weten wat je met al die kruiden aan moet, loop dan zeker even bij Ucuzcular Baharat naar binnen!
Gastblogje van Ilse Scheidel
De Kruidenbazaar is onderdeel van mijn stadswandeling Langs beide oevers van de Galatabrug.
Bestel de wandeling via deze link http://bit.ly/TGeMp7