In dit rommelige volksbuurtje kun je heerlijk rondneuzen voor antieke spullen, oude rommel en curiosa. Er zijn ook boetiekjes met tweedehands kleding, kunstgalerietjes, hipster koffietentjes, kantoortjes van jonge ontwerpers en mensen die werken in de filmindustrie, en leuke restaurantjes.
Het proces van omgekeerde verpaupering is hier in volle gang. Mede door de komst van het Museum van de Onschuld van Orhan Pamuk in deze buurt. Oude huizen worden opgeknapt of gesloopt en vervangen door moderne appartementen.
Je kunt het proces van gentrificatie horen, zien en ruiken. Het gebrom van de stationair draaiende dieselmotor van een generator, hamers die op ijzer neerkomen, het geklop van pneumatische handboormachines, het geluid van slijptollen, en de geur van lassen. Geen van de bouwvakkers draagt gehoorbeschermers.
De naam Çukurcuma heeft de wijk volgens de verhalen te danken aan sultan Mehmet II (de Veroveraar) die hier op een vrijdag kwam bidden kort voor zijn leger zegevierend de christelijke stad Constantinopel (1453) aan de overkant van de Gouden Hoorn binnentrok.
Het is ook de naam van het charmante houten moskeetje in de straat Çukurcuma Caddesi, dat het oudste is in deze wijk en een schuin aflopend dak heeft van rode dakpannen en geen koepel; dat deden Osmaanse architecten pas later.
Handelaren in oude meubels zijn er volop in deze straat. De aanvoer is geen probleem aangezien er steeds weer oude mensen in de wijk zijn die overlijden of geen trappen meer kunnen lopen en noodgedwongen moeten vertrekken naar hun kinderen of een verzorgingstehuis en van hun overtollige meubels en decoratiespullen af moeten. In de vele werkplaatsjes zie je ambachtslieden bezig met het repareren en restaureren van oude spullen.
Ontdek nog veel meer van Istanbul met mijn Wandelgids.
Die kun je hier bestellen https://bit.ly/2K47UFS