Marc serveert mosselen aan tafelgenoten. Foto Slawomira Kozieniec
Istanbul verbaast me nog bijna elke dag. Ik slenter graag door de achteraf straatjes van de oude stad, zoals de zwerfhonden doen. Soms denk ik dat ik de stad vrij goed ken.
Maar er zijn altijd nieuwe ontdekkingen. En dan realiseer ik me weer dat deze metropool, waar bijna zoveel mensen wonen als in heel Nederland, zichzelf voortdurend vernieuwt. Te denken dat je een stad als deze echt kent, is natuurlijk een illusie.
Ik ben gefascineerd door de voortdurende transformatie van Istanbul. Eerst was het duizend jaar een Griekse stad: Byzantium. Daarna meer dan 1100 jaar de rijkste stad van de christelijke wereld: Constantinopel. En sinds de verovering door Sultan Mehmet II in 1453 al meer dan 550 jaar een islamitische stad: Istanbul.
Al die beschavingen hebben hun sporen nagelaten. En hoewel de bestuurders van de stad niet altijd een professionele houding hebben ten opzichte van het verleden van de stad, zijn er nog vele overblijfselen van de oude en recente geschiedenis te ontdekken.
Clichés over Istanbul zijn er genoeg. Clichés bevatten natuurlijk een kern van waarheid. Maar Istanbul is meer dan de som van al die clichés. Het is kleurrijk, chaotisch, dynamisch en verward. De toeristische attracties liggen op slechts een klein deel van deze enorme metropool. Zelfs als we ons beperken tot de oude stad rondom het Topkapi Paleis, de Blauwe Moskee en de Grand Bazaar, er zijn veel interessante gebouwen, straten en architectonische verrassingen die we niet vinden in de toeristische gidsen. Ze hebben allemaal hun eigen verhalen. En dwalend in de oude stad ben ik steeds weer verbaasd over de grote verscheidenheid aan buurten binnen de redelijk bekende wijken.
Slenterend door de straatjes van de oude wijk Sultanahmet ontdekte ik een verborgen culinaire juweeltje: een visrestaurantje met de mooie naam ‘Kayıkçı’ (de Bootsman). In een steegje met de naam Ticarethane Sokak aan de rechterkant van de Divanyolu Caddesi, wanneer je van de Hagia Sophia loopt in de richting van de Grote Bazaar.
De eigenaar is Davut Özçelik. Hij woonde drie jaar in Rotterdam. Hij spreekt nog steeds Nederlands en is een succesrijke zakenman. ‘Kayıkçı’ is zijn vierde restaurant in deze straat. Hij beheert ook de restaurants Mozaik, Khorasani en Rumeli Cafe Restaurant.
Mosselen was het hoofdgerecht toen we daar een keer met vrienden uit Nederland gingen eten. Als Zeeuw (geboren in de nacht van de Watersnoodramp van 1953) houd ik van alle soorten schelpdieren, vooral van mosselen. Gekookt, gebakken of gevuld met pittige rijst. Uiteraard hadden de chef-koks in dit restaurant geen Zeeuwse mosselen noch mijn favoriete mosselmaaltijd: ‘naturel’ – met ui en selderij. Maar de mosselen uit Sariyer aan de Bosporus smaakten goed. Kleiner en iets anders van structuur, maar mooi en geserveerd in een heerlijke romige saus met gehakte rode paprika. Daarbij voldoende en goed gebakken friet – dik gesneden door de chef-koks zelf.
Goede Turkse witte wijnen, een mooi modern interieur met fresco’s op het plafond, en een warme gastvrije sfeer zorgden ervoor dat we een heerlijke avond hadden. Een aanrader voor iedereen die wil genieten van mooie mossels in Istanbul.
Visrestaurant ‘Kayıkçı’
Tel: 0212 519.1217
Adres: Ticarethane Sokak. Nr. 9
Wijk: Sultanahmet
Creditcards worden niet geaccepteerd
Open: dagelijks van 10.00 uur tot middernacht
[xrrgroup] [xrr label=”Sfeer:” rating=”4/5″] [xrr label=”Service:” rating=”4/5″] [xrr label=”Locatie:” rating=”3/5″] [xrr label=”Presentatie:” rating=”4/5″] [xrr label=”Smaak:” rating=”5/5″] [xrr label=”Prijs:” rating=”4/5″] [xrr label=”Gemiddeld:” overall=true] [/xrrgroup]
Meer ontdekken van mijn Istanbul?
Bestel dan hier mijn Wandelgids:
https://www.odyssee-reisgidsen.nl/gids/wandelen-in-istanbul